Mleczne dylematy...

Chyba mam jakiś kryzys a może to Emilka. Od czasu gdy odrzuciła smoczka zastąpiła go sobie piersią. Tak samo jak z nią zasypia to teraz potrzebuje jej także do ssania. Czasami gdy próbuję wyciągnąć to zaciśnie jeszcze zęby :/ Najgorzej jest w nocy, w dzień jakoś mniej ssie. Czasami dochodzi nawet do dwóch godzin a ja nie wyrabiam. I zaczynam się wahać, z jednej strony chce dalej karmić, z drugiej strasznie mnie to męczy. Lubię karmić, ale bez przesady. Tym bardziej, że jestem przyzwyczajona, ze zawsze jak się napiła odkładałam do łóżeczka i spała dalej. A teraz czasami siedzę i chce mi się od tego wszystkiego płakać. A do tego mam wrażenie, że nikt tego nie rozumie. K. oczywiście uważa, ze jaką podejmę decyzję będzie ok. Ale problem jest w tym, że ja nie umiem jej podjąć. Raz usypiałam małą i nie chciałam dać piersi, dwadzieścia minut płaczu i oczywiście mama z dołu przyszła i co i tak skończyło się na tym, ze mała dostała to co chciała. Wiele zawdzięczam mamie ale czasami mnie to drażni. Ona w sumie bardzo nalega, żebym dalej karmiła. bo po co odbierać coś dziecku. A ja się boję bo niby mamy iść w listopadzie na imprezę (mąż chce iść z kolegami na jakiś wieczorek oczywiście w parach). Nie wiem co będzie, czy Emilka z kimś zostanie. boję się, że ten ktoś będzie miał nieprzespaną noc. Mama twierdzi, że oni z tatą nigdzie nie chodzili to my też nie musimy i wydaje mi się, ze dlatego tak nalega aby nie rezygnować z piersi. A  ja na prawdę nie wiem co zrobić. Niby mówi się, ze szczęśliwa mama = szczęśliwe dziecko. I byłam nastawiona na odstawianie, ale wystarczy jedno słowo kogoś i ja zaczynam się wahać a potem rezygnuje. Nie wiem co będzie lepsze. Wiem, ze się powtarzam, ale naprawdę jest mi trudno podjąć decyzję. Niby chciałam do roku a może i dłużej a teraz jest mi ciężko. Tym bardziej, że mała naprawdę jest przyzwyczajona. I czasami boję się, że jak zrezygnuje z dalszego karmienia to będę potem żałować, że nie podołałam. Bo w końcu każdy chce dla swojego dziecka jak najlepiej. A przeraża mnie jeszcze samo odstawienie. Wiem, że na pewno będzie kilka strasznych nocek ale może potem będzie jej się lepiej spało? Zobaczymy.

Przed chwila usypiałam E. Było po 19, zasnęła ok wpół a leżała prawie do 20. Potem odłożyłam ją do łóżeczka i poszłam szykować kolację a po 10 może 20 minutach już ja było słychać i kolejne 40 minut przy piersi. Tak więc sami widzicie jak to wygląda. Czuję, ze decyzję zmienię jeszcze nie jeden raz, ale na prawdę chciałabym już coś podjąć ostatecznie. Tylko jak to zrobić?Wiem, ze pewnie będziecie coś radzić, ale jedna osoba powie odstaw a druga, że jednak warto się przemęczyć bo pewnie przejdzie i tak dalej będę mieć dylemat. Siedzi to we mnie w środku, więc mam nadzieję, ze teraz trochę mi przejdzie. Zobaczymy, kto wytrzymał do końca to dziękuję za wytrwałość :D