16.

Jak wiecie w środę miałam wizytę. Stawiłam się już o wpół do 8 choć położna miała pojawić się o 8, ale że jechałam pociągiem to nie chciałam chodzić bez sensu po mieście. Odebrałam wyniki i  8 spisałyśmy kartę ciąży i czekałam na lekarza. Teraz jak nawet pomyślę to nie wiem o której przyszedł. Do gabinetu weszłam jako pierwsza i najpierw zostałam zbadana a następnie usg. Gdy lekarz zaczął się zbyt długo przyglądać monitorowi coś mnie zaniepokoiło a gdy zadzwonił do innej lekarki wysłał na kolejne usg do szpitala to w głowie krążyły tylko złe myśli. Całą drogę z przychodni modliłam się aby nie zdarzyło się to co rok temu. Gdy dotarłam już do szpitala, udałam się na oddział i po chwili wchodziłam do gabinetu. Niestety lekarka nie miała dla mnie dobrych wieści. Można powiedzieć, ze zabrzmiało to jak wyrok "ciążą obumarła". Rozpłakałam się i po wyjściu ze szpitala zadzwoniłam do męża. Nie mogłam się uspokoić. Dopiero gdy ponownie weszłam do pierwszej przychodni w miarę się uspokoiłam. Weszłam po raz drugie do lekarza i on wypisał skierowanie do szpitala. Jeszcze tego samego popołudnia udałam się do innego lekarza aby potwierdzić diagnozie gdyż mąż chciał mieć pewność. Tam usłyszałam to samo. Dlatego wczoraj o wpół do 8 byłam już w szpitalu, bez śniadania bo spodziewałam się zabiegu. Niestety gdy zostałam zbadana dostałam tylko tabletki na wywołanie krwawienia gdyż ono się jeszcze ni pojawiło. Krwawienie pojawiło się koło 14 godziny ale jeszcze nie mogłam mieć zabiegu. Pozwolili mi zjeść trochę zupy. Czekałam na wieczorny obchód i ponowne badanie. Wtedy dostałam kolejne tabletki i pozwolili mi zjeść jedną skibkę chleba. Dziś rano znowu nie mogłam nic jeść i czekałam czy już będę gotowa na zabieg. Lekarz, który mnie badał stwierdził, ze taki czekałam kiedy przyjdzie anestezjolog. Przyszli o mnie o wpół do 12 i chwilę przed 12 było po wszystkim. Teraz jestem już w domu. Jak się czuję? Fizycznie dobrze, nic mnie nie boli, nie kręci mi się w głowie i jest dobrze. Jeśli chodzi o stan psychiczny to jest w porządku. Najgorzej jak się zaczyna o tym myśleć. Jak jestem z kimś to jest lepiej bo staram się powstrzymywać. Choć przyznam, ze kilka łez uroniłam, ale inaczej się nie da. Pewnie na tych kilku się nie skończy. Dostałam również skierowanie dla siebie i męża na badania genetyczne. W poniedziałek chce do nich zadzwonić aby jak najszybciej się zapisać. Tak więc robimy badania, potem czekamy na wyniki i wszystko się okaże. Wiem, ze dzisiaj jest prima aprilis, ale tylko dlatego, ze widziałam notkę u kogoś na blogu. Mam nadzieję, ze nikt nie pomyślał, ze to jakiś żart bo z takich rzeczy po prostu się nie żartuję. Was odwiedzę troszkę później bo dzisiaj jadę do teściowej. W niedzielę mamy wrócić to może wtedy? Życzę wam wszystkiego dobrego i aby wiosna wreszcie u nas zawitała.